кремінь
Кре́мінь, -меню
м.
1) Кремень (минераллъ).
2) Кремень для высѣканія огня. Ой продала дівчина гребінь да купила козакові кремінь. н. п. Я, добродію, був колись кремінь, а тепер і губки не стою. ЗОЮР. ум. кремінець, кремінчик. Лежали губка, кремінець. Котл. Погляділа в гаманець, — аж люлечка й кремінець. н. п. Крешіть, крешіть, кремінчики. Чуб. V. 548.
Словник української мови Грінченка