воротарь
Воротарь, -ря
м.
1) Привратникъ. Воротаре, воротаре, вітвори воротонька. АД. І. 40.
2) Родъ хороводной игры. КС. 1889. IX. 635.
Джерело:
Словник української мови Грінченка
на Slovnyk.me
Воротарь, -ря
м.
1) Привратникъ. Воротаре, воротаре, вітвори воротонька. АД. І. 40.
2) Родъ хороводной игры. КС. 1889. IX. 635.