устидити
Устиджати, -джаю, -єш
сов. в. устиди́ти, -джу, -диш, гл. Стыдить, пристыдить. Стала його устиджати. Чуб. V. 582.
Джерело:
Словник української мови Грінченка
на Slovnyk.me
Устиджати, -джаю, -єш
сов. в. устиди́ти, -джу, -диш, гл. Стыдить, пристыдить. Стала його устиджати. Чуб. V. 582.