перебенді
ПЕРЕБЕ́НДІ, бе́ндь, мн., розм. Те саме, що балакани́на.
Схо́дитися на перебе́нді — збиратись потеревенити, побалакати.
Так марудно сидіти самому, чи панотцеві, чи панові, — і сходились іноді на перебенді (Свидн., Люборацькі, 1955, 5).
Джерело:
Словник української мови (СУМ-11)
на Slovnyk.me