наслідник
Наслі́дник. Наступник, спадкоємець. Мусить числити ся з тим фактом наслідник бл[аженної] п[амяти] владики (Б., 1895, 19, 1)
// рос. наследник- наступник, спадкоємець.
Українська літературна мова на Буковині в кінці XIX — на початку XX ст.