пархатий
ПАРХА́ТИЙ, а, е, розм.
1. Хворий на пархи, вкритий пархами.
Назирив він коненя мале, сухе та таке пархате, що аж гречкою усипане (Сл. Б. Грінченка).
2. у знач. ім. парха́тий, того, ч., парха́та, тої, ж., лайл., зневажл.
– Ану давай, пархата, твоє добро: все купуємо! – весело гукнув він (Д. Бузько);
Комендант табору обізвав мене “пархатим жидом” (із журн.).
Словник української мови (СУМ-20)