зігнутися
зігну́тися
[з'ігнутиес'а]
з'ігнус'а, з'ігнеис':а/ з'ігнес':а, з'ігнеиц':а/з'ігнец':а, з'ігнеимос'а, з'ігнеитеис'а/з'ігнеитес'а, з'ігнуц':а; нак. з'ігнис'а, з'ігн'іц':а
Орфоепічний словник української мовизігну́тися
[з'ігнутиес'а]
з'ігнус'а, з'ігнеис':а/ з'ігнес':а, з'ігнеиц':а/з'ігнец':а, з'ігнеимос'а, з'ігнеитеис'а/з'ігнеитес'а, з'ігнуц':а; нак. з'ігнис'а, з'ігн'іц':а
Орфоепічний словник української мови