зірватися
зірва́тися
[з'ірватиес'а]
з'ірвус'а, з'ірвеис':а/ з'ірвес':а, з'ірвеиц':а/з'ірвец':а, з'ірвеимос'а, з'ірвеитеис'а/з'ірвеитес'а, з'ірвуц':а; нак. -вис'а, -в'іц':а
Орфоепічний словник української мовизірва́тися
[з'ірватиес'а]
з'ірвус'а, з'ірвеис':а/ з'ірвес':а, з'ірвеиц':а/з'ірвец':а, з'ірвеимос'а, з'ірвеитеис'а/з'ірвеитес'а, з'ірвуц':а; нак. -вис'а, -в'іц':а
Орфоепічний словник української мови