грабина
ГРАБИ́НА, и, ж. Одне дерево граба.
Затремтить міцна грабина Од коріння до вершка, На сніги зернисті, сині, Боком падає, важка (Стельмах, Жито.., 1954, 79);
// у знач. збірн. Грабові дерева.
А справа і зліва ліс чорний та темний, грабина, як свічки (Свидн., Люборацькі, 1955, 144).
Словник української мови (СУМ-11)