планерний
ПЛАНЕ́РНИЙ, а, е.
1. Прикм. до плане́р.
Планерні змагання;
// Признач. для планерів.
Планерні станції.
2. Пов’язаний із заняттям планериста, з планеризмом.
Планерна справа; Планерна школа.
Словник української мови (СУМ-11)ПЛАНЕ́РНИЙ, а, е.
1. Прикм. до плане́р.
Планерні змагання;
// Признач. для планерів.
Планерні станції.
2. Пов’язаний із заняттям планериста, з планеризмом.
Планерна справа; Планерна школа.
Словник української мови (СУМ-11)