терно
ТЕ́РНО¹, а, с., розм., рідко. Те саме, що те́рен.
Сухо шаруділо обабіч дороги кучеряве колюче терно (Стельмах, Вел. рідня, 1951, 769);
Та урве собі чорноє терно (Сл. Гр.).
ТЕ́РНО², невідм., с., заст. Шерстяна тканина, перев. чорного кольору, схожа на кашемір.
Словник української мови (СУМ-11)