терно
ТЕ́РНО¹, а, с., розм., рідко.
Те саме, що те́рен.
Сухо шаруділо обабіч дороги кучеряве колюче терно (М. Стельмах);
Та урве собі чорноє терно (Сл. Б. Грінченка).
ТЕ́РНО², невідм., с., заст.
Шерстяна тканина, перев. чорного кольору, схожа на кашемір.
Словник української мови (СУМ-20)