метений
ме́тений
-а, -е.
Дієприкм. пас. мин. ч. до мести 1).
|| метено, безос. присудк. сл.
Великий тлумачний словник сучасної української мовиме́тений
-а, -е.
Дієприкм. пас. мин. ч. до мести 1).
|| метено, безос. присудк. сл.
Великий тлумачний словник сучасної української мови