лажавий

(-а, -е) жрм. Про людину, схильну до обману, ненадійну. Валентина з докором глипнула на свою лажаву подругу (Б. Жолдак, Спокуси). СЖЗ, 58.

Джерело: Короткий словник жарґонної лексики української мови на Slovnyk.me