соненько —
СО́НЕНЬКО, а, с., поет. Зменш.-пестл. до со́нце. Нема над нього [сонця] іншої вам правди Усе єство на соненько направте, Допоки день в очах вам не погас! (І. Гнатюк); * У порівн.
Словник української мови у 20 томах
соненько —
Соненько, -ка с. 1) ум. отъ сонце. 2) ум. отъ сон.
Словник української мови Грінченка