балагула
Балагула, -ли
ж.
1) Крытая дорожная повозка, на которой ѣздятъ евреи. Левиц. І. 504.
2) Еврей-извозчикъ на такомъ экипажѣ.
3) Въ юго-западн. краѣ: народникъ изъ польскихъ помѣщиковъ 1830 — 50 гг., членъ особаго народническаго общества въ то время.
Словник української мови Грінченка