куцик
Куцик, -ка
м.
1) У древорубовъ-гуцуловъ при распилкѣ дерева на части — болѣе короткіе куски ствола. Шух. І. 177.
2) Короткая куртка. Вх. Зн. 31. см. куцина.
3) Пони, лошадь малорослой породы. Желех.
Словник української мови ГрінченкаКуцик, -ка
м.
1) У древорубовъ-гуцуловъ при распилкѣ дерева на части — болѣе короткіе куски ствола. Шух. І. 177.
2) Короткая куртка. Вх. Зн. 31. см. куцина.
3) Пони, лошадь малорослой породы. Желех.
Словник української мови Грінченка