потирити
Поти́рити, -рю, -риш
гл.
1) Потащить. Чуб. II. 541.
2) Швырнуть, бросить. Подають йому. Куди! озьме та так до порога й потире. Драг. 63.
Словник української мови ГрінченкаПоти́рити, -рю, -риш
гл.
1) Потащить. Чуб. II. 541.
2) Швырнуть, бросить. Подають йому. Куди! озьме та так до порога й потире. Драг. 63.
Словник української мови Грінченка