попадин
ПОПАДИ́Н, а, е.
Прикм. до попадя́; належний попаді.
Прийшла .. попадина дочка і каже: “Хороші твої дочки, Стехо!” (Ганна Барвінок);
Кайдашиха пустила невістку до родини, а сама таки не поїхала. Навіть попадині пухові подушки та наливка не заманили її на Западинці (І. Нечуй-Левицький).
Словник української мови (СУМ-20)