жебрак —
ЖЕБРА́К, а́, ч. 1. Людина, яка живе з милостині; старець. Хата, до котрої ми зайшли, то була напіврозвалена — стара кучка, житло старого діда жебрака (Фр.
Словник української мови в 11 томах
жебрак —
Жебрак, -ка м. Нищій. Не пішла дівка за козака, тілько пішла за жебрака. Чуб. V. 915.
Словник української мови Грінченка