недотика
НЕДОТИ́КА, и, ч. і ж., розм., рідко. Те саме, що недото́рка.
— Старша [сестра], тепер пані графиня, та була вроджена пані, горда, недотика (Фр., VIII, 1952, 57);
Ото, яка недотика! Не та рано встала, Що до світа упилася.. А та, що й проспалась! (Шевч., І, 1963, 298).
Словник української мови (СУМ-11)