угноєний
угно́єний
(вгноєний), -а, -е.
Дієприкм. пас. мин. ч. до угноїти.
|| угноєно, безос. присудк. сл.
Великий тлумачний словник сучасної української мовиугно́єний
(вгноєний), -а, -е.
Дієприкм. пас. мин. ч. до угноїти.
|| угноєно, безос. присудк. сл.
Великий тлумачний словник сучасної української мови