заничка

(-и) ж.; мол. Те саме, що заначка 1. Йду, знімаю з занички чимало грошей і купую собі те, що не можу дозволити <...> (Б. Жолдак, Топінамбур, сину).

Джерело: Короткий словник жарґонної лексики української мови на Slovnyk.me