навпір

навпі́р

присл., зах.

Наперекір.

Джерело: Великий тлумачний словник сучасної української мови на Slovnyk.me

Значення в інших словниках

  1. навпір — Навпі́р, присл. = наперекі́р Правописний словник Голоскевича (1929 р.)
  2. навпір — Навпір нар. Наперекоръ, въ пику. Навпір робе. НВолынск. у. Словник української мови Грінченка