навпір

Навпі́р, присл. = наперекі́р

Джерело: Правописний словник Г. Голоскевича, 1929 р. на Slovnyk.me

Значення в інших словниках

  1. навпір — присл., зах. Наперекір. Великий тлумачний словник сучасної мови
  2. навпір — Навпір нар. Наперекоръ, въ пику. Навпір робе. НВолынск. у. Словник української мови Грінченка