башта
Башта, -ти
ж.
1) Башня. Лукаш. 110. Змурував високу багату. Грин. І. 128. Михайлик — лицарь був, да як зійшов на башту, да пустив з лука стрілу. ЗОЮР. I. 3.
2) Старая толстая ель. Шух. І. 177. ум. баштонька, башточка.
Словник української мови Грінченка