бликати
Бликати, -каю, -єш
гл. = блимати 1. Головешка ота довго буде бликати. Н. Вол. у.
2) = блимати 2. Так бликає на мене очима. О. 1862. V. 32. Чого ти своїми більмами так бликаєш? Канев. у.
Словник української мови ГрінченкаБликати, -каю, -єш
гл. = блимати 1. Головешка ота довго буде бликати. Н. Вол. у.
2) = блимати 2. Так бликає на мене очима. О. 1862. V. 32. Чого ти своїми більмами так бликаєш? Канев. у.
Словник української мови Грінченка