ворожити
Ворожити, -жу, -жиш
гл.
1) Гадать; колдовать. Хто ворожить, той душею наложить. Ном. № 233.
2) — коло чого. Возиться съ чѣмъ, что-то дѣлать съ чѣмъ. Ночліжники бачили, що такі то коло тих коней ворожили і щось нишком балакали. Ном. № 12831.
Словник української мови Грінченка