додибувати —
ДОДИ́БУВАТИ, ую, уєш, недок., ДОДИ́БАТИ, аю, аєш, док., розм. Насилу, з труднощами доходити, добиратися куди-небудь, до чого-небудь. — А я ледве додибала до вашої хати (Шевч.
Словник української мови в 11 томах
додибувати —
Додибувати, -бую, -єш сов. в. додибати, -баю, -єш, гл. Доходить, дойти съ трудомъ. А я ледве додибала до вашої хати. Шевч. 112.
Словник української мови Грінченка