відкоркований
ВІДКОРКО́ВАНИЙ, а, е. Дієпр. пас. мин. ч. до відкоркува́ти,
// У знач. прикм.
До шатра зайшла стара Земфіра. Принесла відкорковану пляшку, склянку і у великій череп’яній мисці смажену картоплю (Ткач, Арена, 1960, 50).
Словник української мови (СУМ-11)