кріпацький
КРІПА́ЦЬКИЙ, а, е, іст.
1. Прикм. до кріпа́к¹.
Уранці на майдані.. зібралась у купу.. кріпацька громада (Мирний, І, 1949, 378);
Повставав [у палацах].. за бенкетом бенкет З дарової кріпацької праці (Граб., І, 1959, 172);
Виїздить бундючно на майдан Владар кріпацьких душ, їх пан (Бажан, Роки, 1957, 242);
// Власт. кріпакові, кріпакам.
Се була байдужність кріпацька (Барв., Опов.., 1902, 20).
2. Стос. до кріпацтва (у 1 знач.).
Димитрій.. заклинався зовсім відмінити кріпацькі закони Бориса Годунова (Ле, Побратими, 1954, 8);
Почав [Базилевський] ще тугіше затягувати на Турбаях кріпацьку петлю (Гончар, Таврія, 1952, 193).
Словник української мови (СУМ-11)