нарочито
НАРОЧИ́ТО, присл. Присл. до нарочи́тий 1.
[Одарка:] Що ж це ні тітки, ні Марусі? Це неначе нарочито нас звели… (Кроп., І, 1958, 75);
Уникаючи жандармського ока, Франко нарочито нікого не повідомив про день свого приїзду (М. Ол., Чуєш.,, 1959, 62).
Словник української мови (СУМ-11)