набріхувати
Набрі́хувати, -хую, -єш
сов. в. набреха́ти, -шу́, -шеш, гл.
1) Лгать, налгать на кого нибудь, клеветать, наклеветать. Знов почали сестри набріхувати на меншу. Стор. Люде — собаки, — чого не набрешуть. Ном. № 7805. да се набре́хано. Это враки.
2) Говорить, наговорить пустяковъ, врать, наврать. Хтось мухам набрехав, що на чужині краще жити. Гліб.
Словник української мови Грінченка