вправно
ВПРА́ВНО. Присл. до впра́вний¹.
Вони грали увертюру з "Норми" в чотири руки; грали вправно, старанно (Л. Укр., III, 1952, 525);
Коваль вправно орудував молотком (Горд., II, 1959, 168).
Словник української мови (СУМ-11)ВПРА́ВНО. Присл. до впра́вний¹.
Вони грали увертюру з "Норми" в чотири руки; грали вправно, старанно (Л. Укр., III, 1952, 525);
Коваль вправно орудував молотком (Горд., II, 1959, 168).
Словник української мови (СУМ-11)