донька
ДО́НЬКА, и, ж., розм. Те саме, що дочка́.
Лесиха, сказано, запопадна, перша йде зажинати з донькою і невісткою (Фр., І, 1955, 59);
— Оце вона і є Горпинка, удови Явдохи Гопти донька, — пояснив рудобородий (Донч., III, 1956, 15).
Словник української мови (СУМ-11)