козачка
КОЗА́ЧКА, и, ж. Дружина або дочка козака (у 1-3 знач.).
А козачка жде милого. Не убитого, живого (Бор., Тв., 1957, 73);
— Хто ж і порадить сироту,— одказують старі козачки,— як не ми? (Вовчок, І, 1955, 25);
Дівчина зі станиці, козачка, ..швидко йшла шляхом, несучи у руці маленький клунок (Собко. Кавказ, 1946, 8).
Словник української мови (СУМ-11)