корівка
КОРІ́ВКА, и, ж. Зменш.-пестл. до коро́ва 1.
— Чи багато корівок та воликів думаєте дати? — спитала сваха (Н.-Лев., III, 1956, 54);
Два роки доглядала [телицю], раділа — корівка, думала, буде… (Головко, II, 1957, 121).
Словник української мови (СУМ-11)