травити
(-влю, травиш)
1. крим., жрм. Розказувати неправдоподібне; брехати. БСРЖ, 594; ЯБМ, 2, 424.
2. жрм. Розповідати щось. — Так травиш, Шурику, — сказала нарешті <...>. Я аж заслухалася (В. Шевчук, Сонце в тумані).
Короткий словник жарґонної лексики української мови